Όπως έχετε διαπιστώσει, στην ζωή σας είχατε δύο επιλογές, η μία να μπείτε στο δημόσιο και να εξασφαλίσετε ένα μισθό, αλλά και να έχετε το δικαίωμα να απαιτείτε, και η άλλη να επιλέξετε τον ιδιωτικό τομέας είτε ως επιχειρηματίας είτε ως εργαζόμενος φυσικά χωρίς κανένα δικαίωμα.
Έτσι λοιπόν στην δίκαια κοινωνία που ζούμε, από την μια υπάρχουν αυτοί που δουλεύουν και εξελίσσουν την κοινωνία και υπάρχουν και αυτοί που μας δουλεύουν. Αυτοί που μας δουλεύουν το θέμα είναι ότι δεν δουλεύουν κιόλας. Το πιο καλό από όλα όμως είναι ότι απαιτούν διαρκώς, και απαιτούν εις βάρος μας που δεν έχουμε την δυνατότητα αυτή. Το ακόμα πιο καλό, διαχειρίζονται ένα αγαθό, π χ ρεύμα, το οποίο ανήκει σε όλο το λαό και το χρησιμοποιούν για να απαιτήσουν. Έτσι, οι φίλοι μας στην (τα αιτήματα τους μπορεί να είναι δίκαια) ΔΕΗ κατεβάζουν διακόπτες και στερούν ένα αγαθό το οποίο ανήκει στο λαό. Αυτό φυσικά το κάνουν πολλοί, το ίδιο δεν κάνουν και αυτοί που κλείνουν τους δρόμους; Στερούν τον δρόμο από το λαό.
Εγώ έχω καταλάβει το εξής, οι αγώνες όλοι γίνονται από τους δημόσιους-κηφήνες με σκοπό την λιγότερη δουλειά. Να δουλεύουν όσο λιγότερο γίνεται γιατί έτσι έχουν μάθει και έτσι μαθαίνουν και αυτοί που μπαίνουν στην γάγγραινα που λέγεται Δημόσιος Τομέας.
Όλοι το ξέρουμε, όλοι ξέρουμε τι γίνεται όταν μια αργία είναι Πέμπτη ή Τρίτη που γίνονται τρέλα τετραήμερα σε όλο το δημόσιο.
Τι άλλα να αναφέρουμε, που πηγαίνουν 9 το πρωί στην δουλειά τους και φεύγουν από της μία; Έτσι δεν λέει και το ανέκδοτο;
Τρία πιτσιρίκια, λέει ο ένας:
"ο πατέρας μου είναι μαραγκός και είναι τόσο γρήγορος που καρφώνει 100 καρφιά το λεπτό στην δουλειά του"
"Άσε ρε" του λέει ο άλλος:
"ο δικός μου είναι φούρναρης και είναι τόσο γρήγορος που ψήνει 500 ψωμιά την ώρα"
"Τι λέτε ρε" λέει ο τρίτος:
" ο δικός μου είναι δημόσιος υπάλληλος και είναι τόσο γρήγορος που σχολάει στης 16:00 και είναι σπίτι από της 12:00"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου